Το Ηράκλειο μπορεί να αλλάξει - Μέρος 2
Date:
[]
Το Ηράκλειο πρόκειται σύντομα να βιώσει μια μεγάλη αλλαγή. Ήδη επιλέχθηκε οριστικός ανάδοχος για την κατασκευή του νέου διεθνούς αερολιμένα στο Καστέλλι Πεδιάδος. Η μέθοδος που επιλέχθηκε είναι αυτής της συγχρηματοδότησης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Το χρονοδιάγραμμα είναι καθορισμένο, πράγμα που σημαίνει ότι σύντομα, στα αμέσως επόμενα χρόνια, θα εγκαταλειφθεί το υπάρχον αεροδρόμιο Νίκος Καζαντζάκης.
Συνέπεια αυτού του γεγονότος είναι η απελευθέρωση πολλών στρεμμάτων αστικής γης στον ανατολικό τομέα της πόλης. Ας εξετάσουμε όμως τις επιλογές μας στον παρακάτω χάρτη. Μια μεγάλη περιοχή που οριοθετείται στο νότο από την εθνική οδό και στο βορρά από την θάλασσα, απελευθερώνεται Αν προσθέσουμε και την μεγάλη έκταση που καταλαμβάνουν οι στρατιωτικές εγκαταστάσεις, που θα ήταν εύκολο να μετεγκατασταθούν, μπορούμε πλέον να δούμε μια τεράστια συμπαγή έκταση στο ανατολικό άκρο του αστικού ιστού του Ηρακλείου.
Παρατηρήστε καλύτερα τον χάρτη μας. Μια χρυσή ευκαιρία παρουσιάζεται για την κακοποιημένη αρχιτεκτονικά πόλη μας, να δημιουργήσει νέο όραμα για το μέλλον της.
Με τολμηρές αποφάσεις και κεντρικό πολεοδομικό σχεδιασμό, η απελευθερωθείσα περιοχή μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ριζική αναμόρφωση της πόλης μας, προς το καλύτερο ασφαλώς. Πως όμως μπορεί να σχεδιαστεί και να υλοποιηθεί ένα τόσο μεγάλης κλίμακας έργο;
Η κυβέρνηση των Αθηνών θα μπορούσε να κάνει το πρώτο και αποφασιστικό βήμα. Δημιουργώντας ένα κουμπαρά που θα αποτελείται από εθνικά, κοινοτικά και ιδιωτικά κεφάλαια, θα μπορούσε να αποφασίσει σε πρώτη φάση την μετεγκατάσταση όλων των διοικητικών υπηρεσιών που βρίσκονται τώρα διάσπαρτες στην παλιά πόλη. Θα πυροδοτούσε έτσι μια πραγματική αλλαγή. Νομαρχία, δικαστήρια, κτίρια της περιφέρειας, επιμελητήρια όλος αυτός ο διοικητικός κορμός του νησιού μπορεί με σχέδιο και έμπνευση να μεταφερθεί στο παλιό αεροδρόμιο. Πολλές ιδιωτικές επιχειρήσεις, όπως οι τράπεζες, είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν αν, για παράδειγμα, εκπονηθεί ένα σχέδιο μετεγκατάστασης, που θα πηγαίνει πακέτο με το πρόγραμμα δόμησης του νέου κέντρου. Με προσχεδιασμένη την πρόσβαση στην περιοχή, από την εθνική οδό, με αποκλειστικούς λεωφορειοδρόμους και γιατί όχι με μέσο σταθερής τροχιάς, ένας ολόκληρος κόσμος από πιθανότητες θα ανοιχθεί μπροστά μας. Μιας και πρόκειται για μια συμπαγή μεγάλη έκταση, το Ηράκλειο θα μπορούσε επιτέλους να αποκτήσει μια πράσινη περιοχή, στην οποία θα βρίσκεται εγκατεστημένο και το διοικητικό του κέντρο.
Πολλοί θα υποστηρίξουν ότι η επιλογή αυτή θα καταστρέψει το εντός των τειχών κέντρο της πόλης. Κάθε άλλο. Με τριάντα εκατομμύρια επισκέπτες στη χώρα μας κάθε χρόνο, η αποσυμφόρηση του κέντρου μιας από τις ιστορικότερες πόλεις της Ευρώπης, θα μας δώσει τη δυνατότητα να σχεδιάσουμε από την αρχή το κέντρο του Ηρακλείου , δημιουργώντας για παράδειγμα κάποιες αναπαραστάσεις παλιών κτιρίων. Θα μπορούσαμε να φτιάξουμε μια εξαιρετική τουριστική πόλη, που με την συνέργεια των Ενετικών τειχών, θα μετατραπεί σε μια υψηλού επιπέδου ιστορική περιήγηση για ολόκληρη την Ευρώπη. Θα πρέπει φυσικά να πέσει ο συντελεστής δόμησης, να απαγορευθούν από ‘δω και στο εξής οι ταράτσες από τσιμέντο και να δημιουργηθούν πλατείες, μικρά αλσύλλια και χώροι στάθμευσης για τους κατοίκους της περιοχής. Η κυκλοφορία οποιουδήποτε μέσου με κινητήρα εσωτερικής καύσης θα πρέπει να διέπεται από αυστηρούς κανόνες. Αντίθετα θα πρέπει να ενθαρρύνεται η χρήση των δημόσιων συγκοινωνιών και των ποδηλάτων.
Να υψώσουμε το βλέμμα μας, να κυττάξουμε ψηλότερα.
Ένα τόσο μεγαλεπήβολο σχέδιο δεν μπορεί φυσικά να υλοποιηθεί μέσα σε λίγα μόνο χρόνια. Μιλάμε για ένα μακρόπνοο σχεδιασμό, που μπορεί να χρειαστούν και δυο γενιές για να αποδώσει πλήρως τα οφέλη του. Απαιτεί επίσης μια διαφορετική θεώρηση της ιδιοκτησίας μας, την έξοδο από τους μικροεγωισμούς και τα μικροσυμφέροντα. Μια κάποια πειθαρχία, τέλος, στο συλλογικό συμφέρον.
Θα πρέπει όμως σήμερα να πιστέψουμε ότι αυτή η ιδέα δεν είναι , απλά, παράγωγο της ζωηρής φαντασίας κάποιου blogger. Αντίθετα πρόκειται για ένα τρόπο σκέψης που μπορούμε να τον ενστερνιστούμε. Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την αναμόρφωση της πόλης μας σαν μια οφειλή ίσως προς τους προγόνους μας, ή σαν μια υπόσχεση για τα παιδιά μας. Να υψώσουμε το βλέμμα μας, να κυττάξουμε ψηλότερα.